بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا اباصالح المهدی ادرکنی
همان طور که در شمارۀ قبلی دفترچه اشاره شد،[1] شیعیان در هر دورانی نسبت به حجت خدا در آن دوران وظایف و تکالیفی دارند که هر کس این تکالیف را رعایت کند، به مسیر حق راه یافته و تمام امور دنیا و آخرتش به بهترین وجه سامان می‌یابد و این وظایف در دوران غیبت امام از گردن شیعیان ساقط نشده و بلکه مضاعف و دوچندان میگردد؛ چون خود را مدیون الطاف امام میدانند، چرا که امام در دوران غیبت، از رسیدگی به امور شیعیان کوتاهی ندارند، امام مهدیg میفرمایند:«إنّا غَيْرُ مُهْمِلينَ لِمُراعاتِكُمْ، وَ لاناسينَ لِذِكْرِكُمْ؛ ما در رعايت حال شما كوتاهى نمىكنيم و شما را فراموش نمىكنيم».[2] در شماره قبل به سه مورد از این وظایف اشاره کردیم و در این شماره به دو مورد دیگر اشاره خواهیم کرد:
۴. همواره به یاد حضرت بودن
اگر کسی به حقیقت منتظر محبوب خود باشد، پیوسته در اندیشۀ او خواهد بود. منتظر واقعی، تلاش میکند در همه حال، به یاد آن بزرگوار باشد و با یاد آن عزیز، دل و جانِ خود را زنده نگه دارد و اعمال خود را از انحراف و کجی‌ها حفظ کند. یاد آن حضرت با خواندن دعاهای مرتبط با آن بزرگوار، مطالعه دربارۀ آن حجت الهی، توسّل به آن حبل متین خداوند، صدقه دادن برای سلامتی آن عزیز جان، انجام دادن خیرات به نیابت از آن ذخیره الهی، دعا کردن برای تعجیل فرج آن بقیۀ خدا در زمین، ندبه کردن در فراق آن وجه خدا و تجدید پیمان در یاری حضرتش ارواحنا فداه و ... تحقق می‌یابد. یاد امام زمانg دو سویه است یعنی اینکه محب و منتظر تا از ایشان یاد میکند، حضرت نیز از او یاد مینمایند:«فَاذْكُرُونِي اَذكُرْكُمْ؛ پس مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم»[3]. یاد حضرت زمینهای برای سنخیت ایجاد کردن بین محب و محبوب است و منتظر سعی میکند تا در حرکت رو به کمال خود، بین خود و امام خویش سنخیت ایجاد کند و اعمال، رفتار، اخلاق و ... خود را به او شبیه سازد.
۵. تلاش برای خودسازی
در شمارۀ قبل اشاره کردیم که بالاترین و بهترین نوع بندگی و مهم‌ترین وظیفه شیعیان در این دوران انتظار فرج و تلاش برای فراهم شدن هر چه بیشتر زمینه‌های این امر مبارک است. اولین قدم در انتظار حقیقی و روشن‌ترین مصداق تلاش برای فراهمکردن پاکی و طهارت است که با ظهور جلوههای «خودسازی» فراهم میگردد. چرا که مانع اصلی تأخیر این امر مبارک عدم طهارت و آمادگی‌های لازم در جامعه انسانی است و اینها هم ناشی از ظلمت‌ها و هواپرستی‌ها و اخلاق و اعمال ناپسند است. اساساً یکی از اصلی‌ترین نشانه‌های انتظار صحیح و حقیقی آن است که انسان را به خودسازی وادار میکند. زیرا چطور ممکن است انساان آلوده و ناپاک باشد، اما در عین حال حقیقتاً هم منتظر و آرزومند انقلابی باشد که هدفش ریشه‌کن کردن آلودگی‌ها و ناپاکی‌هاست؟! من اگر فاسد و آلوده هستم چگونه می‌توانم آرزومند بر پا شدن نظامی باشم که فاسدها و آلوده‌ها را طرد میکند و کنار می‌گذارد؟!
امام صادق علیه السلام در روایتی مى‌فرمایند: «هر كس مشتاق است كه از ياران قائم ما باشد، بايد منتظر ظهور او باشد و پرهيزكارى پيشه سازد و داراى اخلاق نيكو باشد و بدين گونه انتظار آن روز را كشد. چنین کسی اگر پیش از ظهور بمیرد، اجر او مانند کسی است که زمان ظهور آن حضرت را درک کرده است. پس (در تقوا و اخلاق نیکو) بکوشید و منتظر باشید (و این حالت) گوارا باد بر شما اى گروه رحمت شده.»[4]
[1]- جهت مطالعه شماره‌های قبلی دفترچه به پایگاه اینترنتی مؤسسه خیریه نیک‌گستر وصال به آدرس «vesalngo.ir» و موسسه فرهنگی قرآن و عترت فدک سبز طوس به آدرس«fadakesabz.ir» مراجعه فرمایید.
[2]- احتجاج طبرسی،ج۲،ص۴۹۵.
[3]- بقره، ۱۵۲.
[4]- بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰.