دنياي معاصر باهمه جلوه‌ها و ظواهر - كه پيشرفت بشر را در صنايع و تكنولوژي همواره رو به جلو نشان مي‌دهد و زندگي مادي را توسعه مي‌دهد - در معنويّت و فضائل رو به عقب مي‌رود؛ تنگناهاي روحي و فشارهاي باطني، او را سخت نگران نموده است.
اطمينان قلبي، ارزش روحي و امّيد به آينده و بلكه حال خود را ندارد. تفسير درستي از حيات ندارد و معنایي براي اين تمدّن مادي نمي‌يابد؛ و چنان جلوه مي‌كند كه جاهليّت دوّم در حال ظهور مي‌باشد.
اكثريّت بزرگ بشر نسبت به امور انساني و مميّزات انسان از حيوان بي‌تفاوت هستند. سرگرمي‌هاي به‌اصطلاح سالم و مسابقات آنها - كه به آن افتخار مي‌نمايند و مدال و جايزه مي‌گيرند - در ميدان افتخارات و ارزش‌هاي اصيل هرگز روح او را قانع نمي‌سازد و به‌طور موقّت او را از نواقص و انحطاطي كه در آن سقوط كرده غافل مي‌نمايد و اين زندگي بي‌معنا، او را نااميد مي‌كند.
چيزي كه باعث امّيدواري مي‌باشد و بشر را به عالم غيب و شناخت صحيح از زندگي و نجات از سقوط كنوني و انحطاط حيواني نويد مي‌دهد، گرايش‌هاي مذهبي و وعده‌هاي خلاص و مژده‌هاي نجات است.
گرايش به مهدويّت، گرايش به عصر عدالت، عقلانيّت و فضيلت است. تفسيري كه با ايمان به مهدويّت و ظهور منجي از عالم مي‌شود، نگراني‌ها را برطرف، و تحيّرها را زايل مي‌سازد.
خلقت عالم بيهوده نيست و حيات انسان و ديدن اين‌همه برنامه‌ها، كسب معلومات و كشف اسرار كائنات، همه سير، ترقّي و صعود است.
هبوط‌ها و سقوط‌ها همه محكوم است. آينده بشر مثل آينده جنين در رحم مادر است كه در پي آن محيط تنگ و تاريك، جهانِ وسيع: زمين، آسمان، منظومه‌ها، ماه، مهرها، اقيانوس‌ها، درياها، كوه‌ها، زيبایي‌ها، باغ‌ها، گل‌ها، شكوفه‌ها و ميلياردها انسان و ... است.

گردآوری: محمدرضا صداقت

http://saafi.com/book/3011,3208,3209