بسم الله الرحمن الرحيم
خلأ معنوي
امروز مهمترين خلأ دنيا، خلأ معنويت و عدالت است.1 امروزه جوامع گوناگون بشرى، در خلأ معنويت و در سرگردانى و حيرت و گرفتاري‌هاى بزرگ اجتماعى و فردى كه بدست زر و زورسالاران جهانى بدان دچار شدهاند، به اسلام و رهنمودها و درس‌هاى بزرگ آن نيازمندند، و دعوت اسلامى نه فقط براى ملت‌هايى كه در آتش فقر و استضعاف مىسوزند، بلكه به همان اندازه براى مردمى كه در مرداب‌هاى پوچى و سرگردانى و فقر معنوى در كشورهاى ثروتمند و پيشرفته دست و پا مىزنند، جذاب و نافذ و اميدبخش است. گرايش روزافزون به اسلام در ميان قشرهاى جوان و آزرده از پوچىِ دنياى مادى در كشورهاى پيشرفته غربى، كه آمارها و تحقيق‌ها بدان گواهى مىدهد، نشانه اين جذابيت و نفوذ است.2
ريشه‌هاي خلأ معنويت در غرب، اساسا به مساله قطع زمين از آسمان - که نمودهاي آن را در اخلاق، فلسفه و نظريه‌هاي علوم اجتماعي مي‌توان يافت - برمي‌گردد. از جمله رفتار ارباب کليسا که منجر به جدايي و بريدگي مردم از دين شد و بعد سکولاريسم و فردي سازي دين که باعث شد روابط اجتماعي و ملاک اصلي که ارتباطات اجتماعي مردم را جهت مي دهد، "رقابت" باشد.
امروزه الگوي اصلي روابط اجتماعي در غرب، چه در اقتصاد، چه در سياست و چه در مسائل اجتماعي "رقابت" است. بنابراين، در يک جامعه‌اي که روابط اجتماعي را رقابت و فقط رقابت تعيين مي‌کند، ديگر جايي براي معنويت و ارزش و مسائل فرهنگي و يا حتي احساس انسان دوستي باقي نمي‌ماند; هر کسي در تلاش است که گليم خودش را بيشتر و بهتر از آب بيرون بکشد.3
علّت اين‌که مي‌بينيد در بسياري از کشورها، نسل‌هاي جوان به ستوه مي‌آيند، خودکشي زياد مي‌شود، خانواده‌ها متلاشي مي‌شوند و جوانان به آوارگي مي‌افتند، کمبود معنويّت است. براي بشر، معنويّتْ يک غذا و تغذيه روحي است.4
- فرمايشات مقام معظم رهبري، 20/ 08/ 1380.
- پيام مقام معظم رهبري به حجاج بيتاللّه الحرام، 28/ 12/ 1377.
- ر.ک. جستاري در ريشه‌هاي دنياگرايي و افت معنويت در فرهنگ غرب، ديدار آشنا، فروردين و ارديبهشت 1378، شماره 10، ص 3-15.
- فرمايشات مقام معظم رهبري، 14/03/1374.