بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا اباصالح المهدی ادرکنی
امام زمان، حضرت حجت بن الحسن المهدی علیه السلام دوازدهمین پیشوای شیعیان و آخرین حجت الهی بر روی زمین است. آن حضرت در سحرگاه نیمه شعبان سال ۲۵۵ قمری در شهر سامرا دیده به جهان گشودند. پدر ایشان امام حسن عسکری علیه السلام یازدهمین امام شیعیان هستند و ایشان یگانه فرزند امام عسکری علیه السلام می‌باشند. مادر گرامی آن حضرت شاهزاده‌ای رومی به نام «نرجس خاتون» سلام الله عیلها است كه از طرف پدر، نوه قیصر روم شرقی و از طرف مادر از نوادگان شمعون الصفا، وصی حضرت عیسی علیه السلام بوده است.
نام اصلی امام زمان «محمد» و کنیه مبارک‌شان «ابوالقاسم» است. پیامبراکرم نیز به این موضوع اشاره کرده و این بشارت را داده بودند و دوازده معصوم را به عنوان اوصیای خاتمالانبیاء معرفی فرمودند و آخرین وصی را هم‌نام و هم‌کنیه خویش دانستند.
در منابع شیعه بیش از ۷۰ لقب برای ایشان ذکر شده که القاب معروف ایشان صاحب الزمان، حجت، قائم، بقیةالله، منتظَر، خاتم الاوصیاء، صاحب الامر و خلف صالح و مشهورترین لقب آن حضرت «مهدی» علیه السلام است.
در بیان پیامبراکرم و ائمه اطهار، بشارت داده شده بود که مهدی موعود علیه السلام فرزند امام عسکری علیه السلام است. لذا عباسیان امام یازدهم را به سامرا احضار کرده و زندگی ایشان را به شدت تحت كنترل قرار داده بودند؛ از این رو تولد امام زمان علیه السلام مخفیانه و معجزه‌آسا صورت گرفت و بنا بر روایات، از جهت تولد به حضرت ابراهیم علیه السلام و حضرت موسی علیه السلام شباهت داشتند. در تمام دوران بارداری هیچ نشانه‌‌ای در مادر ایشان آشکار نبود؛ همانگونه که مادر حضرت ابراهیم و حضرت موسی نیز چنین بودند. ولادت‌شان نیز مخفیانه صورت گرفت و همانگونه که این دو پیامبر الهی تحت شدیدترین تدابیر امنیتی فرعونیان و نمرودیان، به اراده الهی به سلامت در کنار کاخ فرعون و نمرود متولّد شدند، حضرت مهدی علیه السلام نیز در حالی که مأموران خلیفه عباسی تمام وقایع خانه پدر بزرگوارشان را زیر نظر داشتند، در کمال امنیت و بدون آن که دشمنان متوجه بشوند، متولّد شدند.
پس از ولادت نیز حضرت حجت علیه السلام زندگی پنهانی داشتند و از دیده‌ها مخفی بودند و امام عسکری علیه السلام فرزند گرامی‌شان را تنها در برخی از موقعیت‌های مناسب، آن هم فقط به عده‌ای از خواص شیعیان خود نشان می‌دادند و ایشان را به عنوان جانشین و امام بعد از خود معرفی می‌کردند.
یکی از کسانی که آن حضرت را در نوزادی زیارت کرده است، فردی از اهالی فارس به نام «ضَوءِ بن علي عِجلِي» است که به عشق خدمت به امام عسکری علیه السلام به سامرا می‌آید و مدتی را در ملازمت آن حضرت بوده است. او در ضمن حکایتی می‌گوید: «امام عسکری علیه السلام نوزادی را به من نشان دادند که زیبا و سپیدروی بود و رشته مویى سبز رنگ – نه سیاه - از بالای سینه تا ناف مبارکش روئیده بود و به من فرمودند: «این نوزاد امام من بعد از شماست» (کافی، ج ۱، ص ۳۲۹)
فرد دیگری که آن حضرت را در حال کودکی‌شان زیارت کرده است، «یعقوب بن منقوش» است. او می‌گوید: «به محضر امام حسن عسکری علیه السلام وارد شدم. در حیاط بر سکویی نشسته بودند و سمت راست‌شان اتاقی قرار داشت که پرده‌ای آن را پوشانده بود. عرض کردم: «ای آقای من! صاحب امر امامت، بعد از شما چه کسی خواهد بود؟» فرمودند: «پرده را کنار بزن» پرده را کنار زدم؛ کودکی بیرون آمد به قامت پنج وجب که به نظر می‌آمد هشت الی ده ساله بود؛ با پیشانی‌ای نورانی، چهره‌ای سپید، چشمانی درخشان، کف دستانی ستبر و زانوانی نیرومند، در گونۀ راستش خالی و در جلوی سرش گیسوانی بود. جلو آمد و بر زانوی پدر گرامی‌اش نشست؛ امام عسکری علیه السلام رو به من کردند و فرمودند: «این است صاحب امر شما»
آن گاه حضرت مهدی علیه السلام برخاستند که بروند. امام عسکری علیه السلام فرمودند: «فرزندم، تا زمانی معین شده به داخل برو» آن حضرت وارد اتاق گردیدند و من مشغول نظاره ایشان بودم. سپس امام عسکری علیه السلام فرمودند: «ای یعقوب، بنگر چه کسی در داخل اتاق است؟» من داخل شدم ولی کسی را ندیدم.» (کمال الدین، ج ۲، ص ۴۳۷)
منابع
[1]- به عنوان نمونه ن.ک: تذکره الخواص، ج ۱، ص ۱۵۵؛ مناقب ابنمغازلی، ص ۵۸– ۵۹؛ الفصول المهمه، ج ۱، ص ۱۷۱؛ السیره الحلبیه، ج ۱، ص ۲۲۶؛ فرائد السمطین، ج ۱، ص ۴۲۵ - ۴۲۶.
2-الغدیر، ج ۶، ص ۳۷– ۴۳؛ شرح احقاق الحق (مرعشی نجفی)، ج ۷، ص ۴۸۶ – ۴۹۱.
3- المستدرك على الصحيحين، ج ۲، ص ۵۵۰؛ کفایه الطالب، ص ۷۰۷.
4- الکشف و البیان، ج ۵، ص ۲۷۰؛ شواهد التنزیل، ج ۱، ص ۳۷۵؛ النور المشتعل، ص ۱۱۴– ۱۱۶؛ مناقب علي بن أبي طالب علیه السلام و ما نزل من القرآن في علي علیه السلام، ص ۲۶۵؛ الجامع لأحكام القرآن، ج۹، ص۲۸۳؛ الدرالمنثور، ج ۴، ص ۴۴.
5- الامالی (صدوق)، ص ۶۵؛ مناقب (ابن شهر آشوب)، ج ۳، ص ۱۰۵. و همچنین ن.ک: روح المعاني، ج ۱۱، ص ۲۱۱؛ تفسير روح البيان، ج ۱۰، ص ۴۳۴؛ ینابیع الموده، ج ۱، ص ۳۷۰. آیت الله مرعشی نیز در «شرح احقاق الحق» از چند تن از محدثین اهل سنت این روایت را نقل کرده است؛ (شرح احقاق الحق (مرعشی نجفی) ، ج ۷، ص ۲۱۷و ج ۱۵، ص۵۲۰)
6- ینابیع الموده، ج ۱، ص ۴۴۷– ۴۴۸؛ دانشنامه امام علی علیه السلام، ج ۱، ص ۷۴۲؛ اصل الشیعه و اصولها، ص ۵۰- ۵۱.
7- مناقب (ابن شهر آشوب)، ج ۲، ص۳۰؛ کشف الغمه، ج ۱، ص ۳۷۹؛ بحار الأنوار، ج ۳۲، ص ۳۵۰.